Intemperie

Quizais na miña decisión de ler esta primeira novela dun autor descoñecido  pesou, e non pouco, a recomendación de Isabel (a bibliotecaria do Instituto) pero debo afirmar que resultou unha agradable sorpresa e tamén recoñecer que me sinto agradecido de que o fixera.

Nun escenario que representa un tempo indeterminado, nunha paisaxe de secaño sen referencias a lugares concretos, uns protagonistas sen nome nunha narración na que os silencios describen moito máis que as palabras vainos desacougándonos paulatinamente , meténdonos nunha trama dun vigor extraordinario até chegar a un desenlace tan brutal como sorprendente.

Nestes tempos asombra  que un autor desprece a aposta pola modernidade e ofrézanos unha narración diferente, que parece non xurdir deste século XXI pero que une unha exquisita combinación de riqueza estilística cunha sintaxe simple e un tratamento meticuloso e preciso da paisaxe ata convertelo nun dos protagonistas da novela.

A brevidade da  obra e a súa lectura fluída convida a terminala nunha sentada pero iso non nos permitiría deleitarnos cunha emocionante e excelente prosa poética onde cada palabra e cada frase ocupa un lugar insubstituíble, na que non sobra nin falta nada, e aínda que empregue  un abundante e preciso  léxico campestre,  tampouco é un impedimento para que aos lectores menos familiarizados con eses termos, coma min, supóñalles un obstáculo na lectura.

En fin, unha novela atípica que nos evoca ao mellor Delibes, e igual que aquel, tan rural como universal  e na miña opinión una das mellores obras que lin ultimamente.

 

Carrasco, Jesús (2013): Seix Barral, Biblioteca breve