A escritura e a memoria

A tráxica morte da nai de Delphine de Vigan é o factor determinante polo cal emprende a tarefa de profundar  na  historia familiar para comprender mellor a peripecia vital da súa proxenitora.

Filla dunha numerosa e peculiar familia burguesa francesa, atópase con multitude de testemuños: as innumerables fotos, os vídeos familiares, as reflexións gravadas en casete do seu avó, as cartas e os escritos da súa nai e unha cantidade considerable de testemuñas familiares dos feitos que pretende relatar. Nesta situación a escritora, e á vez protagonista do relato, introdúcenos en dúas narracións paralelas: por unha banda a difícil  interpretación das  diferentes visións da memoria colectiva (o esencial dos feitos coincide pero os matices son diferentes segundo as testemuñas) e por outra a propia escritura da obra, as dúbidas, as incertezas, as valoracións, en fin a dificultade do proceso de creación para non defraudar as expectativas postas na súa obra por parte dos seus familiares e non abrir novas feridas por interpretar incorrectamente as diferentes sensibilidades.

No seu intenso e duro relato non nos ocultará nada e así  xorden os segredos familiares,  as historias que limitan entre a ficción e a realidade que moitas veces non sabemos se crer ou ignorar e eses tabús que todos tratan de ocultar. Delphine de Vigan implícase fortemente no relato e constrúe unha historia que vai crecendo páxina a páxina e que é imposible deixar, unha obra que che vai conducindo por un labirinto que  á vez che intriga, asfíxiache e convídache á reflexión ao terminar cada parágrafo, cada capítulo. Así termina de reconstruír a vida da súa nai, con minuciosidade, con afecto e comprensión pero sen piedade, cun amor tan dolorido que parece xurdir mentres nolo descobre, mentres realiza o exercicio de sacar á luz todos os detalles, todos os claroscuros que ten a vida da súa nai.

En resumo estamos ante unha obra intensa, conmovedora e inquietante, fermosa e turbadora a un tempo, lonxe da ficción ao uso pero instalada entre as tendencias actuais, de certos autores europeos, de compartir co lector os seus sentimentos, preocupacións e emocións. 

       

De Vigan Delphine (2012): Nada se opone a la noche, Panorama de narrativas. Editorial Anagrama.