Concurso postais de Nadal e recomendacións lectoras.

Por terceiro ano consecutivo, a Anpa organizou un concurso de felicitacións de Nadal, con moita participación.
Resultaron gañadores:
Aldara, de 1º B ; Patricia, de 2º A , as dúas de bacharelato ; o terceiro premio recaíu en Tomás, de 3º B da ESO.
No 2011 acompañáronnos neste blog moitos autores, moi especialmente Lois Pereiro e Álvaro Cunqueiro, e gustaríanos ter adicado algunha entrada a outros que nos deixaron, como Ernesto Sábato(1911-2011) ou Josefina Aldecoa(1926-2011); tamén merecerían atención o poeta que obtivo o Premio Cervantes, Nicanor Parra(1914), e José Luis San Pedro(1917), a quen lle concederon o Premio Nacional de Literatura.
Para todos eles a nosa admiración, e pasado ou non o ano da celebración, sempre queda tempo para os seus libros.
Desexámosvos unhas moi felices festas, e estas son outras suxestións de lectura:

Open publication - Free publishing - More lecturas

A aventura de vivir

Que en tempos de reflexión e pesimismo, máis proclives á novela negra ou aos transcendentes ensaios sobre o estado de benestar, alguén se atreva a ofrecernos unha novela de humor é moi de agradecer. Non andamos moi sobrados de escritores que cultiven o xénero e se ademais a súa potencia cómica estriba en crear situacións hilarantes a partir de reaccións insólitas dos personaxes, en circunstancias habituais e próximas ao lector, consegue engancharnos á súa disparatada narración. Con referencias directas á película Vive como quieras de Frank Kapra e cunha trama que nos fai evocar ao mellor Wilt de Tom Sharpe, Joaquín Bergés vainos conducindo por uns escenarios facilmente reconocibles pero nos que se suceden situacións sorprendentes e delirantes ou monólogos máis próximos á comedia de situación ou ao vodevil que á novela. Os episodios do aniversario ou da persecución dos Reis Magos alcanzan cotas elevadas de humor e comicidade, facendo que as risas do lector se encadeen nunha espiral que parece non ter fin. Nada fai presaxiar no que acabará todo, nada anuncia o final que se aveciña. E penso que niso se asenta a eficacia emocional deste atractivo relato de pais, fillos, novas conquistas amorosas e sensacións recuperadas. Poida que algún pense que a novela abusa do humor, pero no desenlace xustifícase a súa función. Persoalmente creo que o autor é plenamente consciente dese equívoco e condúcenos cara a un final no que se manifesta a traxedia, unha situación (emocionante) inesperada e tamén a conmovedora conclusión.

Resumindo: humor, emoción, enredo e unha sensación de satisfacción pola lectura son os valores dunha obra que sinceramente recomendo.

Dulce Chacón ou a literatura comprometida

Hai unhas semanas estreouse nas salas de cine a película La voz dormida, dirixida por Benito Zambrano e baseada na obra homónima de Dulce Chacón, escritora que nos deixou xa hai oito anos á idade de 49 anos. Eu non vin a película xa que, en xeral, teño por norma non ver unha película se previamente lin o libro, porque adoito ficar defraudada. Moitas veces os directores cambian ou adaptan parte dos argumentos, unha práctica coa que non adoito estar de acordo. Así, sen ver a película quedo co libro, tal como o escritor quixo que fose.
Dulce Chacón naceu en Zafra (Cáceres) no seo dunha familia podente, conservadora e aristocrática, pero converteuse moi pronto nunha persoa de esquerdas. Unha das razóns, segundo ela, foi o silencio familiar acerca da represión franquista, que foi particularmente cruenta en Zafra. A causa das vítimas do franquismo foi unha das súas prioridades: ela opinaba que o rancor derivado da violencia política durante a Guerra Civil e o franquismo segue enquistado porque nunca se expuxo á luz pública. O seu lema ao respecto foi "nin rancor nin esquecemento”. O seu interese por este tema quedou ben reflectido na novela La voz dormida. Está situada na posguerra e nela recolle os testemuños de mulleres do bando perdedor da Guerra Civil de toda España. Relacionada con este tema está a primeira das novelas que lin desta escritora, Cielos de Barro. Desenvólvese nunha herdade estremeña na que ten lugar unha matanza.

Outro dos temas polos que se interesou e que tamén reflectiu nas súas novelas foi as mulleres. Deste tema tratan as novelas Háblame, musa, de aquel varón e Algún amor que no mate. Esta última narra a historia dunha muller maltratada polo seu marido. Desta novela dixo José Saramago que é "dura pero necesaria", e eu penso o mesmo porque todo o que acontece ao redor do maltrato das mulleres ten que saír á luz, pois é o primeiro paso para loitar contra esta eiva da nosa sociedade.

Dulce Chacón tamén escribiu poesía, mais eu non lin ningún dos seus poemas. Agora que está rematando un ano e vai comezar outro quizais podería ser un dos meus propósitos para o novo ano, ler poesía desta escritora.

Cen anos con Álvaro Cunqueiro

Entre eses autores de cabeceira, dos que non che cansas xamais, porque son tan polifacéticos que mergullándote na súa obra sempre atopas o que buscas, está Álvaro Cunqueiro, novelista, poeta, xornalista, dramaturgo, ademáis de famoso e entusiasta gastrónomo.
Coma todos os grandes posuía un vasto e diverso universo propio, que queda reflectido nas súas creacións, onde teñen cabida o mítico, o máxico, o lírico, o cotián...
Difícil recomendar unhas poucas obras dun dos xenios da literatura galega, así que para axudarvos a decidir por onde comenzades a lelo ou a renovar a súa lectura temos a presentación de Elvira Roiz.

Intro_C

View more presentations or Upload your own.

Infancia e adolescencia
Os anos composteláns
Cunqueiro xornalista do réxime franquista
O regreso á terra
Anos de colleita e recoñecemento
Últimos anos

DEZ DE DECEMBRO:DÍA DOS DEREITOS HUMANOS

63 anos despois da súa proclamación, segue sendo necesario lembrar esta data, 10 de decembro, na que a Asamblea Xeral das Nacións Unidas aprobou a Declaración dos Dereitos Humanos.

Necesario porque nin tan sequera nos países que asinaron esta declaración están garantidos estes dereitos en igualdade de condicións para toda a poboación. Non hai máis que botar unha ollada ao noso arredor, asomarse ás noticias.

Mais aínda así cabe pensar que un outro mundo é posible, que hai arrecendos espallados no ar que nos permiten prender unha candea pola esperanza, por estas xeracións, hoxe nen@s, adolescentes, que medran nas nosas aulas, ao abeiro das nosas Bibliotecas -das súas lecturas, da súa información, da súa formación- nen@s e adolescentes que se implican ilusionad@s e con empeño en proxectos coma "Coñecernos para querernos", nun intercambio persoal e de coñecementos con nen@s dos campamentos saharahuis, para quenes a apertura dunha biblioteca con (o Bubisher) ou sen (O Niño do Bubi) rodas, supón moito máis que un mundo de oportunidades. Para acceder á ilusión, aos soños, á formación, ao coñecemento doutras culturas, doutro idioma.

E con esa candea acesa, brincan faíscas que prenden en case un cento de Bibliotecas Escolares Galegas, que por todo o país escollen cada unha un fermoso álbum ilustrado para agasallar a ese recén estreado Niño do Bubi, porque, coma nas nosas propias Bibliotecas, toda inauguración é unha festa. A esa festa que é a lectura, nesas bibliotecas acubilladas na area, queremos enviar estes álbumes como aves portadoras de boa sorte, como bubishers* cheos de cor, imaxes, historias. Porque as nosas bibliotecas, @s nos@s lectores e lectoras, compartimos co Bubisher, cos lectores e lectoras das súas bibliotecas a crenza firme nos Dereitos Humanos, dende o seu 1º artigo: "Tod@s nascemos libres e iguais en dignidade e dereitos"

* O bubisher (Oenanthe leucopyga e Oenanthe leucura) é un paxariño tímido que vive na Península e tamén en África, aquí chamámoslle collalba negra e no Sáhara o seu nome significa paxaro da boa sorte, no dialecto hassaní é Bubchir بوبشير (o da boa nova) porque adoita aniñar e criar despois das choivas, o que quer dicer que medrará a herba, algo moi importante para quen ten gando.

Bubisher é tamén o nome dun autobús-biblioteca que circula entre os campamentos do Sáhara para levar lectura e información. Ou sexa, unha biblio... pero con rodas!!!

Se queredes unirvos á iniciativa de Álbumes para o Bubisher, só tedes que poñer os vosos datos xunto ao resto das Bibes Galegas.

Música e DDHH

Texto de Maribel Serantes (CEIP Os Casais)

Imaxe atopada aquí

Conferencia de Manuel Núñez Singala

Mañá venres, ás 12:30, terá lugar no salón de actos unha conferencia de Manuel Singala sobre os prexuizos lingüísticos, dirixida a todos os alumnos de segundo de bacharelato e organizada polo equipo de Normalización lingüística.
Elvira Roiz é a autora desta presentación sobre o conferenciante.

NuñezSingala

View more presentations or Upload your own.