O pracer de ler

Pode un lector ávido de novas lecturas pasar por alto un libro que ten por título El club de los optimistas incorregibles? Eu persoalmente non puiden; atraeume desde o estante das novidades e souben que a súa lectura me estaba agardando.
Esta recreación do París dos anos 60 aos ollos dun adolescente reborda frescura e emotividade, e compón un mosaico no que teñen cabida as relacións familiares, a chegada dos exilados dos países do leste, a guerra de Alxer e o regreso dos "pieds noir" ou o encontro do primeiro amor. Todo iso é narrado con sobriedade, nun estilo sinxelo que quizais oculta as profundas reflexións que nos propón. Tal vez o lector (como no meu caso) véxase reflectido nese adolescente contestatario que toma o rock and roll de Jerry Lee Lewis ou Fats Domino como bandeira da súa rebeldía, fanático do cinema, fotógrafo afeccionado e que, no seu afán de comprender o mundo, convértese nun lector compulsivo. Coa omnipresencia do Barrio Latino de París até converterse nun protagonista máis, o autor trasládanos polos evocadores Boulevard de Saint Germain, o Sena, a Sorbona, o Panteón ou o romántico estanque dos Medicis nos Xardíns de Luxemburgo; lugares onde o protagonista encontrará a amizade, o amor, e por primeira vez atoparase de cara coa morte.

El club de los optimistas incorregibles é unha gran novela coral (non soamente polas súas 650 páxinas) capaz de reunir o aplauso da crítica (Premio Goncourt des Lycéens 2009 e Premio Notre Temps 2010) e o éxito do público con máis de 200.000 exemplares vendidos en Francia. Cos ollos dese adolescente que descobre o mundo que lle rodea Guenassia vainos describindo a tensión política francesa que máis tarde dará lugar ao Maio do 68 e o desarraigamento e frustacións daqueles homes que se definen a se mesmos como "optimistas incorrixibles" a pesar de ter que abandonar a súa familia, amores, ideais e principios na súa fuxida do comunismo soviético e posterior exilio. Con todos estes ingredientes o autor consegue compor unha novela deliciosa, capaz de transmitir emocións persoais, socio-políticas e históricas cunha narración sinxela e apracible; pero, ao tempo, apaixoante e intrigante. E aínda que o seu emotivo final descúbranos quizais o abandono dese optimismo que aínda era alimentado por numerosos idealistas, déixanos co convencemento de que no futuro debemos ter en conta a este novel escritor de 60 anos!

(GUENASSIA, Jean Michel, El club de los optimistas incorregibles, RBA Libros Narrativa, 2010)